بلوط (جنس Quercus)، سرده ای از حدود 450 گونه درخت و درختچه زینتی و چوبی از خانواده راش (Fagaceae) که در سرتاسر منطقه معتدل شمالی و در ارتفاعات مناطق گرمسیری پراکنده شده است.
بلوط غذای حیوانات شکار کوچک را فراهم می کند و برای پروار کردن خوک و طیور استفاده می شود. بلوط های برخی از گونه ها را می توان به آرد برای مصرف انسان تبدیل کرد.
الوارهای بلوط قرمز و سفید در ساختمان سازی، کف سازی، مبلمان، آسیاب کاری، کوپرسازی، و تولید چوب های متقاطع، الوارهای سازه ای و لوازم معدن استفاده می شود.
بسیاری از گیاهانی که معمولاً «بلوط» نامیده می‌شوند، گونه‌های کوئرکوس نیستند، مانند بلوط آفریقایی، بلوط استرالیایی، بلوط گاو نر، بلوط اورشلیم، بلوط سمی، بلوط رودخانه‌ای، بلوط بلوط، بلوط ابریشمی، بلوط تاسمانی، بلوط تاسمانی و بلوط لاله.
گونه‌های کوئرکوس با برگ‌های متناوب، ساده، خزان‌دار یا همیشه سبز با حاشیه‌های لبه‌دار، دندانه‌دار یا کامل مشخص می‌شوند.
گلهای نر در گربه‌های زرد آویزان، همراه یا بعد از برگ‌ها ظاهر می‌شوند. گلهای ماده روی یک درخت به صورت منفرد یا در خوشه های دو تا چند گل دیده می شوند.
هر گل دارای پوسته ای از فلس های همپوشانی است که برای نگهداری میوه یا بلوط بزرگ می شود که در یک تا دو فصل بالغ می شود.
بلوط های سفید دارای برگ های صاف و بدون موی نوک هستند که گاهی اوقات حاشیه های غده ای دارند. بلوط های آنها در یک فصل بالغ می شوند، دانه های شیرینی دارند و در عرض چند روز پس از سقوط جوانه می زنند.
بلوط‌های قرمز و سیاه دارای برگ‌هایی با نوک پرز، پوسته‌های بلوط پر مو و میوه‌های تلخ هستند که در پایان فصل رشد دوم بالغ می‌شوند.
طبقه بندی جنس Quercus به دلیل هیبریدهای طبیعی بسیار گیج کننده است. بلوط‌ها را می‌توان به سه گروه تقسیم کرد که گاهی اوقات زیرجنس‌هایی در نظر گرفته می‌شوند: بلوط‌های سفید (Leucobalanus)، بلوط‌های قرمز و سیاه (Erythrobalanus) و (Cyclobalanus).
- منابع:
