شاید تعجب آور نباشد که یکی از رایج ترین مواد در تاریخ مجسمه سازی سنگ است –
مجموعه ای همه کاره از مواد معدنی طبیعی که هنرمندان از دوران ماقبل تاریخ حکاکی کرده اند.
دوام سنگ باعث شده است که قطعات مجسمه سنگی انسان و معماری در طول تاریخ ماندگار شوند
حتی قبل از استفاده از سنگ به عنوان یک ماده مجسمه سازی، از آن به عنوان ابزار هنرمند استفاده می شد.
اولین آثار هنری ساخته شده توسط انسان شامل نقاشی های غار باستانی است که برخی از آنها با سنگ چخماق حکاکی شده اند.
اولین مجسمه سنگی شناخته شده برای بشر، ناهید هوله فلس است که در سال 2008 در جنوب غربی آلمان کشف شد و بین 33000 تا 38000 سال پیش ساخته شد.
مجسمه عاشقان عین صخری در موزه بریتانیا قدیمی ترین مجسمه شناخته شده از انسان در حال عشق ورزیدن است و حداقل 10000 تا 11000 سال قدمت دارد.
شکل طبیعی سنگ‌فرش کلسیتی برای نمایش طرح کلی عاشقان در هم تنیده قالب‌گیری شد. این نام را از جایی که در آن یافت شد، در غار عین صخری در وادی خریتون، خارج از بیت لحم گرفته شده است.
نمونه دیگری از مجسمه‌های سنگی حکاکی‌شده اولیه در بریتانیا، شیلا-نا-گیگ‌ها، کنده‌کاری‌های تجسمی از مردان بی‌لباس است که اندام را به نمایش می‌گذارند تا فال بد و ارواح شیطانی را از خود دور کنند. این نوع «گروتسک معماری» را می‌توان در سراسر بریتانیا، در گوشه‌ها و شکاف‌های کلیساها،کلیساها و قلعه‌ها یافت.
در معماری رومانسک و قرون وسطی، «کربل‌های» سنگی (قطعات تزئینی و تکیه‌گاه‌های سازه‌ای) به گونه‌ای تراشیده می‌شدند که شبیه چهره‌های گروتسک -چهره‌های هیولایی و غارگول‌ها هستند.
مانند شیلا-نا-گیگ ها، گارگویل ها کارکرد مستقیمی داشتند – بیرون راندن ارواح شیطانی از کلیسا.
آنها به طور معمول شبیه کلاغ های پنجه دار، سگ ها یا موجودات دورگه ای بودند که می توانستند ترس را در چشم بیننده القا کنند.
در زمانی که رنسانس در سراسر اروپا شکوفا شد، سنگ مرمر بیشترین درخواست را داشت.
اگرچه کمیاب و گران قیمت است، اما به طور گسترده ای در معماری و مجسمه سازی استفاده می شد.
