تولید لنت ترمز که هرگز داغ نمی شود در حال نقد و بررسی می باشد

مهمترین ویژگی هایی که در انتخاب مواد لنت ترمز مورد توجه قرار می گیرد موارد زیر است:

توانایی مواد برای مقاومت در برابر محو شدن ترمز، ناشی از افزایش دمایی است که ماده از تبدیل انرژی جنبشی به انرژی حرارتی تجربه خواهد کرد.

اثرات رطوبت بر روی ترمز محو می شود. همه ترمزها طوری طراحی شده اند که حداقل در معرض قرار گرفتن موقت در معرض آب مقاومت کنند.

توانایی بازیابی سریع از افزایش دما یا رطوبت و نشان دادن تقریباً همان سطوح اصطکاک در هر نقطه از فرآیند خشک کردن یا خنک کردن.

ضریب اصطکاک لنت ترمز مدرن باید به اندازه کافی کم باشد تا از قفل شدن چرخ ها جلوگیری کند.

اما به اندازه ای بالا باشد که قدرت توقف کافی را فراهم کند. ضرایب اصطکاک معمولاً برای مواد لنت ترمز بین 0.3 تا 0.5 است.

توانایی مقاومت در برابر سایش ناشی از اصطکاک قربانی می شود، اما نه به اندازه ای که سایش روتور سریعتر از مواد ترمز رخ می دهد.

توانایی مواد برای ایجاد تماس صاف و یکنواخت با روتور یا درام، به جای شکستن مواد به قطعات یا ایجاد گودال، فرورفتگی یا آسیب های دیگر به سطح تماس.

توانایی اعمال نیروی اصطکاک مناسب در حین کار بی سر و صدا.

یکی دیگر از نیازهای مواد مورد توجه این است که لنت های ترمز چقدر قابل تراکم هستند. اگر بیش از حد قابل تراکم باشند، ممکن است حرکت ترمز بیش از حد باشد. مواد لنت ترمز نیز باید متخلخل باشد تا آب بر ضریب اصطکاک تأثیر نگذارد.

آزبست پس از جنگ جهانی اول، زمانی که سرعت خودروها شروع به افزایش کرد، به عنوان یک ماده متداول به لنت ترمز اضافه شد، زیرا تحقیقات نشان داد که خواص آن به آن اجازه می دهد گرما را جذب کند (که می تواند به 500 درجه فارنهایت برسد).

یک وسیله نقلیه را متوقف کنید با این حال، هنگامی که خطرات جدی آزبست برای سلامتی آشکار شد، باید مواد دیگری پیدا می‌شد.

لنت های ترمز آزبستی تا حد زیادی با مواد آلی غیرآزبستی (NAO) در کشورهای جهان اول جایگزین شده اند.